1 Ocak 2011 Cumartesi

I, Robot (2004)

Filmde travmatik bir olay yaşamış bir polis memurunu görüyoruz. Memur hala bu olayın etkisi altında, aynı sahneyi defalarca rüyasında görüyor, yaşadığı travmanın sorumlusu olarak gördüğü robotlardan nefret ediyor ve onlara hiçbir zaman güvenmiyor ve bu olayı hiçbir zaman unutmamak için kazada boğulan kızın kolyesini taşıyor. Hatta bir robotun bir kadına çantasını yetiştirmeye çalıştığı sahnede, küçük bir uyarana aşırı tepki verdiğini bile görüyoruz; herkesin robotlara güvendiği bir ortamda, o, robotun kapkaççılık yaptığını düşünerek peşinden koşuyor. Kahramanın bu özelliklerinin, post-traumatic stress disorder'ın özelliklerine oldukça uyduğunu düşünüyorum. Yine de, filmin sonuna doğru, polisin bu düşüncelerinin gerçekleştiğini görüyoruz. Ancak, bu sorunu aşmak için, robotlardan birine güvenmesi gerekiyor ve bunu başarabildiğinde gerçekten olaylar çözümleniyor. Psikolog da tam bu noktada devreye giriyor aslında. En başta Sonny, memura saldırdığında onu sakinleştirip sonra yavaşça aralarındaki ilişkiyi düzene sokmaya çalışıyor gibi geldi bana izlerken. Sonunda da, memurun güvenini sağlamayı başardı. Bundan sonra ne olacağını görmedik ama, robotlara karşı daha az saldırgan ve güvensiz olacağını öngörebiliriz.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder